Subularia aquatica Frantzian babestuta dagoen uretako Brassicaceae txiki bat da, mendialdeko laku oligotrofikoetako espezie enblematiko bat. Pirinioetan, jarraipen demografikoa egiten ari zaio urte askoan, aldaketa globalekin duen dinamikaren ezaugarriak ateratzeko, Neouvielleko Erreserba natural nazionalean egon daitezkeen atzeraldien balizko arrazoiak definitzeko eta kudeaketarako gomendioak emateko (berriz sartzea, indartzea…). Green proiektuaren barruan, Frantziako Tolosako Paul Sabatier Unibertsitateko Evolution et Diversité Biologique laborategia (Bilakaera eta Aniztasun Biologikoa) espezieak Pirinioetan duen aniztasun orokorra aztertzen ari da. Hain zuzen ere, gainbeheran dagoen espezie baten aniztasun genetikoa ahal den neurrian babestuz espeziearen biziraupena optimizatu daiteke, epe luzera, eta egungoaren moduko ingurune aldakorrean eboluzionatzeko dituen ahalmenei eutsiz. Populazioen arteko zein populazioaren barruko aldakortasun horren kuantifikazioa funtsezkoa omen da populazio txiki zatituen kontserbaziorako eta kudeaketarako egokiak diren modalitateak definitzeko. Gainera, espezie beraren populazioen arteko harreman genealogikoak bere banaketa geografikoarekin alderatuta aztertzen dituen filo-geografikoari esker, ondorioztatu daiteke zer prozesu historikok eraman duten espeziea egun dituen egituraketa genetiko eta banaketa geografikora, eta lokalizatu daitezke espezieek Izotzaren Aroan izan zituzten babesguneak, baita aro glaziarraren ondoren espezie horiek erabili zituzten birkolonizazio bideak trazatu ere. Azkenik, espezieen kontserbaziorako balio handia duten lehentasunezko eskualdeak definitzeko aukera ematen du. Gaur arte, hainbat markatzaile molekular sekuentziatuta, hau frogatu dugu: 1- Dibertsitate genetikoak txikia izaten jarraitzen du mundu mailan (aldakuntza txikia), espeziearen banaketa globaleko eremuaren ertzetan dauden Pirinioetako populazioak ez dirudi genetikoki agortuta daudenik, 2- Egitura geografiko garbi bat agertzen hasi da aztertutako eskala guztietan: hala, ITS markatzaile nuklearra oso aldakorra izanik, Europan mota nagusi bat ikusten da (mapan horiz dago): Finlandian eta Norvegian dago, baita Espainian eta Ariègen ere. Mendebaldeko Pirinioetan, Andorran eta Neouvillen, Gredoseko mendilerroan, Erresuma Batuan eta Islandian ere aurkitu dira mota lokalizatuago batzuk. Beste markatzaile batzuk aztertzen ari dira, eta horietako bakoitzak historiaren alderdi bat erakusten digu… baina dagoeneko gauza segurua dirudi Neouvielleko indibiduoek harreman handiagoa dutela urrutiko Bouillousetako bizilagunekin Val d'Aranekoekin baino.".